Niech ,
.
Wówczas określamy splot
Powyższa definicja jest poprawna, ponieważ splot funkcji ciągłych prawostronnych
i
jest funkcją ciągłą prawostronną posiadającą transformatę Laplace'a (tw.
Borela), zatem
.
W przypadku, gdy
i
są generowane przez funkcje lokalnie całkowalne
i
,
to powyższa definicja jest równoważna definicji klasycznej.
Istotnie, w tym przypadku niech ,
,
tzn.
,
.
Wtedy zgodnie z powyższą definicją
T w i e r d z e n i e (Borela dla dystrybucji)
Niech ,
mają transformaty Laplace'a równe odpowiednio
,
.
Wówczas
Dla dowodu niech ,
.
Wtedy
![]() |
![]() |
|
![]() |
W ł a s n o ś ć 1 (splot z dystrybucją delta)
Ponieważ ,
zatem dla dowolnej dystrybucji
zachodzi
![]() |
(9.1) |
co oznacza, że delta jest jedynką algebry dystrybucji.
W ł a s n o ś ć 2 (splot z dystrybucją
Podobnie jak w poprzednim przypadku zapisujemy ,
więc
![]() |
(9.2) |
zatem splot z dystrybucją
jest różniczkowaniem. Pozwala to zapisać równanie różniczkowe w przestrzeni
dystrybucji
![]() |
(9.3) |
w równoważnej postaci splotowej
![]() |
(9.4) |
W ł a s n o ś ć 3 (różniczkowanie dystrybucyjne splotu)
Jeżeli ,
,
to wykorzystując własność 2 możemy napisać
![]() |
(9.5) |
W ł a s n o ś ć 4 (własność rozwiązania podstawowego)
Jeżeli
jest taką dystrybucją, że
,
gdzie
jest operatorem różniczkowym określonym wzorem
![]() |
(9.6) |
Dystrybucję
taką, że
nazywamy rozwiązaniem podstawowym równania
.