nextuppreviouscontents
Next:Szeregi Fouriera względem układówUp:Informacja o przestrzeniach HilbertaPrevious:Ortogonalność, twierdzenie o rzucieSpis rzeczy

Subsections


Układy ortonormalne w przestrzeniach Hilberta

W teorii przestrzeni Hilberta wielką rolę odgrywają tzw. układy ortogonalne i uklady ortonormalne. Pozwalają one znajdować rozwinięcia elementów przestrzeni Hilberta na szeregi względem tych układów.

D e f i n i c j a

Układem ortogonalnym w przestrzeni Hilberta $ X$ nazywamy zbiór$ Z\subset X$ taki, że dla każdego $ x$$ y\in Z$$ x\neq y$ zachodzi$ \left( x,y\right) =0$.

D e f i n i c j a

Układem ortonormalnym w przestrzeni Hilberta $ X$ nazywamy układ ortogonalny $ Z\subset X$ taki, że dla każdego $ x\in Z$ zachodzi$ \Vert x\Vert=1$.

T w i e r d z e n i e

Niech $ \left( a_{k}\right) $ będzie dowolnym ciągiem liniowo niezależnych elementów przestrzeni Hilberta $ X$. Istnieje wtedy w przestrzeni $ X$ układ ortonormalny $ \left( e_{k}\right) $ taki, że

$\displaystyle \operatorname*{lin}\left( e_{1},e_{2},\ldots,e_{m}\right)=\operatorname*{lin}\left( a_{1},a_{2},\ldots,a_{m}\right)$    dla$\displaystyle m=1,2,\ldots$,
gdzie $ \operatorname*{lin}\left( x_{1},x_{2},\ldots,x_{k}\right) $ oznacza przestrzeń liniową wszystkich kombinacji liniowych elementów$ x_{1},x_{2},\ldots,x_{k}$.
 

Dla dowodu wystarczy zastosować tzw. procedurę ortonormalizacji

$\displaystyle e_{1}$ $\displaystyle =\frac{a_{1}}{\Vert a_{1}\Vert}$,  
$\displaystyle e_{2}$ $\displaystyle =\frac{x_{2}}{\Vert x_{2}\Vert}$, gdzie $\displaystyle x_{2}=a_{2}-\left( a_{2},e_{1}\right) e_{1}$  
$\displaystyle e_{m}$ $\displaystyle =\frac{x_{m}}{\Vert x_{m}\Vert}$, gdzie $\displaystyle x_{m}=a_{m}-<tex2html_comment_mark>1745 {\displaystyle\sum\limits_{k=1}^{m-1}} \left( a_{m},e_{k}\right) e_{k}$, (10.15)

z której bezpośrednio wynika, że $ \left( e_{k}\right) $ jest układem ortonormalnym spełniającym tezę twierdzenia.

Przykłady układów ortonormalnych

  1. Niech $ X=l^{2}$ - zbiór ciągów nieskończonych $ \left( \xi_{k}\right) $ takich, że szereg $ %%{\displaystyle\sum\limits_{k=1}^{+\infty}}\left\vert \xi_{k}\right\vert ^{2}$ jest zbieżny, z iloczynem skalarnym $ \left(\left( \xi_{k}\right) ,\left( \eta_{k}\right) \right) =%%{\displaystyle\sum\limits_{k=1}^{+\infty}}\xi_{k}\eta_{k}$.

  2. Wówczas elementy $ e_{n}$, gdzie
    $\displaystyle e_{n}=\left( 0,\ldots,0,\underset{n}{1},0.\ldots\right)$
    tworzą układ ortonormalny w $ X$.
  3. Niech $ X=L^{2}\left( \left[ 0;2\pi\right] \right) $ (przestrzeń funkcji rzeczywistych całkowalnych z kwadratem).

  4. Ciąg funkcji
    $\displaystyle \frac{1}{\sqrt{2\pi}},$$\displaystyle \frac{1}{\sqrt{\pi}}\cos kx$$\displaystyle \frac {1}{\sqrt{\pi}}\sin kx$ dla $\displaystyle k=1,2,\ldots%%$ (10.16)
    tworzy układ ortonormalny w tej przestrzeni.
  5. Niech $ X=L^{2}\left( \left[ 0;2\pi\right] \right) $ (przestrzeń funkcji zespolonych całkowalnych z kwadratem).

  6. Ciąg funkcji
    $\displaystyle \frac{1}{\sqrt{2\pi}}e^{ikx}$ dla $\displaystyle k=0,\pm1,\pm2,\ldots$
    tworzy układ ortonormalny w tej przestrzeni ($ e^{ikx}=\cos kx+i\sin kx$).

nextuppreviouscontents
Next:Szeregi Fouriera względem układówUp:Informacja o przestrzeniach HilbertaPrevious:Ortogonalność, twierdzenie o rzucieSpis rzeczy
Administrator 2003-03-01